|
2003
|
Uitgebreide
aanvullende informatie per dag (met de muispunt de foto aanwijzen om
te vergroten)
|
|
voor-werk
|
Na
zoekwerk op van internet is uiteindelijk via reisbureau Travelhome het
totaalpakket van de vlucht met Air France, huur van een camper ("RV":
recreation vehicle) bij Moturis en de verplichte eerste overnachting (voordat
je de camper mag ophalen) geboekt. Air France zou relatief veel beenruimte
hebben in het vliegtuig en bij inchecken op Schiphol bleek dat we drie
dagen van te voren telefonisch plaatsen konden reserveren en per persoon
2 tassen van totaal 62 kg mochten meenemen in het ruim van het vliegtuig.
Dat weten we dan alvast voor de volgende keer. Na eerdere ervaringen met campers in Canada en Zuid-Afrika hebben we dit keer gekozen voor een camper-verhuurbedrijf met goede beoordeling en dus iets hogere prijsklasse: Moturis. In de boeking is uitgegaan van een duur van 17 dagen, een gelimiteerd rijbereik van 1700 mile (daarboven kost elke mile $ 0,34), een verzekering om bij schade aan de camper ons eigen risico terug te brengen tot $ 2.500, een "persoonlijke inventaris" (handdoeken, bestek, borden etc) en een verplichte "preparation fee". Aanvullend hebben we twee fietsen gehuurd à $ 50 per stuk, die met een fietsenrek achter de RV wordt gehangen. De RV van 25 feet lang met fietsenrek wordt dan al meer dan 9,00 meter lang. Hoewel de "25 voeter" met vier vaste bedden is uitgerust, moeten wij er niet aan denken om met vier personen in deze ruimte te leven en adviseren een 25voeter te huren voor met zijn tweëen. Dan loop je elkaar al vaak genoeg in de weg bij de krappe keuken, laat staan de douche of sanitair. |
|
26-10
|
De vlucht met Air France verloopt voorspoedig en vliegen via Parijs blijkt als voordeel te hebben dat we nagenoeg de enige Nederlanders zijn in het vliegtuig. De vakantie kan dus meteen beginnen. Voor het landen op Los Angeles is de rookontwikkeling van de grote bosbranden duidelijk te zien. Ook op de luchthaven is het extra drukt, omdat veel vluchten zelfs geschrapt zijn vanwege de brand. Mijn tas blijkt nog in Parijs achter te zijn gebleven en na ontvangst van $ 150 gaan we per shuttle-bus naar hotel Hilton-airport in de wetenschap dat we morgen om 17:00 pas mijn tas kunnen ophalen. Ons geplande reisschema moet al op de eerste dag worden gewijzigd. Na de eerste amerikaanse hamburger (ik heb me voorgenomen om alle ketens te gaan uitproberen) zoeken we onze ruime hotelkamer op. |
|
27-10
|
Volgens
onze papieren komt Moturis ons om 07:00 ophalen vanaf het bij de boeking
opgegeven hotel. Telefonisch bleken ze niet bereikbaar, maar keurig op
tijd reed een busje van Moturis voor. Na het oppikken van een Duits stel
bij een ander hotel wordt bij aankomst op het terrein van Moturis het
contract afgehandeld en een borg van $ 200 via de visa-kaart betaald.
De RV wordt nagelopen op beschadigingen, de knopjes worden uitgelegd and
off we go omstreeks 09:00! Eerst inkopen doen bij de supermarkt om onder
andere koelkast en vriezer te vullen en dan door naar strand Playa
del Rey achter het vliegveld. Uiteindelijk moeten we aan de eind van
de middag mijn tas nog ophalen, voordat we LA kunnen verlaten. Langs de
kustlijn van Playa del Rey zien we de eerste dolfijnen zwemmen en fietsen
we naar Marina del Rey en weer terug. Om 17:00 uur staan we voor het vliegveld
en mét tas vertrekken we om 18:00 in het spitsuur in een trage
stroom van auto's de stad uit.... op weg naar ons eerste park: Joshua
Tree National Park. Maar het verkeer schiet niet op en door de slechte wegen rammelen we als een rijdende vitrinekast naar het oosten (speedlimit is 75 mile/uur, maar door sterke wind en gerammel maakt de RV dan zo'n herrie dat we de snelheid beperken tot 60 mi/uur) en komen we na een een verkeerde afslag te laat op een een verkeerde plaats en besluiten we illegaal te overnachten op een grote parkeerplaats in Dessert Hot Springs. |
|
28-10
|
Illegaal geparkeerd slapen we toch niet lekker en we zijn vroeg aan het ontbijten om zo snel mogelijk door te rijden. Bovendien wordt het omstreeks 17:00 al donker en moeten we onze reistijd goed benutten. Na een uurtje rijden van Dessert Hot Springs belanden we bij een visitorscentre in het plaatsje Yucca Valley, waar we informatie vragen over fietsroutes in Joshua Tree NP, welke camping dan als beste uitvalsbasis dient en wat er nog meer te zien en te doen is. Met kaarten op zak, kopen we bij de Wall Mart (grote non-food-zaak) twee inklapbare stoeltjes ($ 12 p st) en rijden omstreeks 11:30 de west-entrance binnen van Joshua Tree NP. Omdat we meerdere Nationale Parken willen bezoeken kopen we de National park pass à $ 50 (per voertuig). Joshua Tree NP: een relatief klein park dat je zeker moet bezoeken, hoge temperaturen in een landschap met schitterende rotsformaties en Joshua Trees. Na een mooie wandeling door de Hidden Valley van een uur, een snelle blik vanaf uitzichtpunt Key West laten we ons verleiden tot een wandeling naar de Horse Shoe Mine van 2,5 mile in woestijntemperaturen (in de zomer moet het hier niet uit te houden zijn). De oude mijn is echter het bezoeken niet waard (vervallen molen omheind door hekken) en we rijden snel door naar een van de gratis campingterreinen (allen zonder "hookup" dat wil zeggen zonder aansluiting voor electra, water/ "full hookup" aangevuld met riolering, kabeltelevisie en telefoonlijn) binnen dit park: Jumbo Rocks. Schitterend terrein, waar menig bestuurder zijn/ haar tentje heeft opgezet, danwel RV parkeert op plaatsjes tussen de schitterende rotsen (aanrader). Fietsen is in dit park alleen mogelijk op de verharde paden en blijven achterop de RV. |
|
29-10
|
Door de kou worden
we al om 05:00 wakker en besluiten tot een warme douche in de RV (20
minuten even de gasboiler met 6 gallons = 22 liter opwarmen en douchen
maar). De accu geeft na het douchen echter piepsignalen dat 'ie bijna
leeg is en de waterpomp niet lang meer zal voeden (later blijkt dat
we een luie accu hebben). Buiten hangt een geur van rook en de zon verschuilt
zich achter een dikke mist als we om 06:15 vertrekken naar de geplande
Grand Canyon. Nadat we enkele uren over kaarsrechte woestijnwegen rijden
lijkt de mist niet op te trekken en kleuren de bovenste luchtlagen roestbruin.
Na ongeveer 400 mile te hebben gereden tanken we in het plaatsje Parker
waar de tankbediende vertelt dat de mist de rook van de branden in San
Diego betreft en ook op 400 mile van de branden het zonlicht ontneemt!
Van de benzineprijzen schrikken we niet. De RV moet regular unleaded
worden gevoerd, die langs onze totale route blijkt te variëren
van $1,55 tot 2,29 per gallon (= 3,79 liter). Eerst betalen met de creditkaart,
waarna getankt kan worden tot een limiet van $ 50 of $ 75. Als de tank
van ongeveer 75 gallon inhoud dan nog niet vol is moet wederom de creditkaart
in de machine worden gestopt. |
|
30-10
|
Vandaag
de gehele dag door Las Vegas gefietst en geconcludeerd dat buiten de strip
weinig spectaculairs te vinden is.... de strip biedt meer dan voldoende.
Een ketting van een fiets sneuveld waardoor we het laatste deel terug
lopen en nog even emailen naar huis. Buiten Las Vegas bevinden zich nagenoeg
géén internet-mogelijkheden (!) en bovendien kost internetten
bij elke zaak hier $ 0,25 per minuut. Op straat worden door mexicaanse jongens kaartjes aangeboden met verleidelijke vrouwen en mannen, die hun diensten aanbieden... gaat op den duur vervelen... het wapperen van die kaartjes voor je neus. Het zal dus niet zonder reden zijn dat deze irritantjes zich in groepsverband ophouden, om de kans op een knal voor hun kanis te beperken. |
|
31-10
  
|
Bij
het vertrek uit Las Vegas hadden we een bezoek gepland aan de fietsenmaker
voor de defecte fietsketting, maar dat bleek deze ochtend niet meer nodig.....
beide fietsen waren losgeknipt van het slot. Aangezien wij niet geloven
dat de fietsen door derden "als service" naar de fietsenmaker
zijn gebracht, moeten we aannemen dat ze zijn gestolen. Bij de security
van de camping een "report" opgesteld en naar het servicepunt
van Moturis in Las Vegas gereden, waar we toch al naar toe moesten voor
een nieuwe accu en het ontstoppen van de afvoer van het doucheputje....en
dus een nieuw set fietsen. In ons contract staat duidelijk dat de fietsen
niet zijn verzekerd en we $ 100 per fiets moeten betalen.... de borg van
$ 200 hebben we bij deze verspeeld. Vanaf 12:00 uur beginnen we aan de doorreis naar Death Valley, waar we rond 15:00 op het mooie uitkijkpunt van het "Zabriskie-point" aankomen. In de middag valt de zon van de goede kant op de grillige heuvels om foto's te maken. Hierna rijden we naar de "Artistic Route", waar rotspartijen langs een stukje weg van 15 km artistieke plaatjes opleveren door diverse mineralen. Leuk om te zien, waarna we in de vallende duister doorrijden naar het terrein Emigrant voor de overnachting. Op een terreintje gelegen op 40 meter van de weg is een kale vlakje ingedeeld voor staanplaatsen (bordje "tents only"), maar we zijn de derde RV aangevuld op twee tentjes. Het is ook een terreintje waar je geen geld voor zou durven vragen. Het is donker, we zijn moe, achten de kans op een bezoek van de politie klein en blijven staan. 's Nachts deint de RV heen en weer van de sterke wind..... arme buren in hun tentjes. |
|
01-11
|
De wind heeft plaatsgemaakt voor een briesje en kwart over zeven beginnen we aan onze tocht met gepland einddoel Josemite National Park. Na enkele uren rijden verandert het saaie woestijnlandschap in mooie dennenbossen en lijkt het zowaar op Canada. Hier en daar een plukje sneeuw, totdat er meer sneeuw dan gras zichtbaar is. Bij het passeren van het dorp Bisschop wordt met borden aangegeven dat de Tioga-pass (de toegangsweg vanaf de oostzijde om over een heuvelrug naar het westen te komen) is afgesloten. De pass ligt op 9970 feet en blijkt bij het volgende visitorscentre twee weken eerder te zijn dichtgesneeuwd dan gebruikelijk. Het is al goed koud en er zit niets anders op dan aan de oostkant van de heuvelrug te blijven en dan maar South Lake Tahou te bezoeken. De dame van het visitorscentre benadrukt dat ook daar de passen hoog liggen en wellicht sneeuwkettingen nodig zijn óf tereinwagens 4x4 om door te komen. Sneeuwkettingen zitten niet standaard in de RV, maar door langzaam te rijden rijden we alsnog de besneeuwde camping van Richardson Resort op. De camping zal twee dagen later sluiten omdat de waterleidingen zijn bevroren; we zijn de tweede RV op het terrein en kunnen alleen stroom (30 Amp) aansluiten, zodat we toch de magnetron kunnen gebruiken. De waterleiding is inderdaad bevroren. De RV heeft een propaangastank aan boord, om water (boiler) en lucht te verwarmen. Zo nu en dan doen we de kachel aan en bereiden het bed voor op een koude nacht. Kussens van de bank tegen de koude wanden en de extra meegebrachte slaapzak over de voeten. Truien aan en onder de wol, maar wat was het koud zeg. Het verhaal dat ik lees over de ontberingen van SAS-commando's in Iraq krijgt meer beleving. |
|
02-11
|
's Ochtends ontdooit onder de warme douche in de RV en om 07:00 uur zaten we al op de fiets om de natuur te verkennen. De bruine beren zijn aanwezig, maar zijn volgens de campingeigenaar erg schuw. Al fluitend (om beren niet te verrassen) door het koude, maar mooie dennenbossen gefietst. Twee broeken, een t-shirt, twee truien, een windjack en sokken als handschoenen moeten als winterkleding fungeren, want op sneeuw en vrieskou hadden we niet gerekend. Behoudens berensporen in de sneeuw en een geplunderde vuilcontainer op een reeds gesloten camping ontmoeten we geen beren. De campingbaas vertelt bij terugkomst om 09:30 dat 's middags sneeuw wordt verwacht, waarop wij besluiten om niet de kans te lopen ingsneeuwd te raken en 's middags naar het warme westen (San Fransisco) door te reizen. Als je meer tijd hebt en een maandje eerder dit grote meer bezoekt kan je hier zeker een dag of twee verblijven. In het centrum van South Lake Tahou hebben we vervolgens nog even rondgefietst, de haven en skilift bezocht, geemaild voor $ 1 per half uur (souvenirwinkel tegenover skilift) en vanaf 12:30 uur dalen we onder dreiging van stevige bewolking af in de richting van San Fransisco (SF). Omwille van de tijd, maar ook om de verkeersdrukte van SF te vermijden, hebben we camping Vallejo als uitvalsbasis gebruikt naar SF. |
|
03-11
|
Vanaf
de camping in Vallejo was het 20 minuten fietsen naar de veerpont in Vallejo,
die in 50 minuten aanmeert in het hart van SF. De fietsen mochten gratis
mee op de comfortabele veerpont. Vanaf de pier fietst je het drukke centrum
van SF in en lijkt dit het ideale trainingsoord voor de tour de France....
vele heuvels achter elkaar en enkele zo steil dat ze in de lichtste versnelling
niet te berijden zijn. De kust daarentegen is mooi vlak en geeft prachtig
uitzicht op de Golden Gatebridge en Alcatraz. Alle gebouwen
zijn relatief nieuw als gevolg van de laatste aardbevingen en bieden een
afwisselend beeld. Mijn achterband loopt echter langszaam leeg en we gaan terug naar de pont en daarna snel naar de camping om de band te plakken. Gelukkig hadden we vanuit NL plakspullen meegenomen en een fietspompje, maar ik was nog niet klaar met mijn fiets, of ik ontdekte een doorn in de voorwiel van de andere fiets, trok 'm eruit..........tsssssssjjjj en bleek de achterband ook leeg te lopen...... |
|
04-11 |
Drie lekken banden waren wel te veel van het goede (zoveel plakspul had ik niet bij me), waardoor we 's ochtends per RV naar de pont gingen en de resterende delen van SF te voet en per tram/bus zouden bekijken. Allereerst Alcatraz: op pier 39 worden de kaartjes verkocht à $ 16 per persoon, waarna een bootje naar het drukbezochte eiland vaart. Op het eiland kan je een filmpje zien over de historie, een museumpje bezoeken en uiteindelijk ook het cellencomplex (inclusief koptelefoon-rondleiding). Ach, moet je een keer gezien hebben, maar het was niet overdonderend. De zeeleeuwen hebben het bij pier 39 erg naar hun zin op een voor hen gereserveerd deel van de haven. Sluit je neus en geef je ogen en oren een kwartier de kost! Vervolgens hebben we een groot deel van onze tijd verknald door naar het Golden Gatepark te reizen met het openbaar vervoer: niet doen dus. Besteed je tijd beter aan het museum "Exploratorium - museum of Science, art and human perception" (soort Nemo zoals in Amsterdam), aan het Maritiem-museum met toegang tot onderzeeër en kruiser. Daar hadden wij dus geen tijd meer voor. Om 18:00 ging de bus (als vervanging van de veerpont op dat tijdstip) terug naar Vallejo en belandde in een grote file). Als je je reisschema uitstippelt kan je SF zeker voor drie dagen inplannen, als je alles wilt zien. |
|
05-11
    |
Vandaag is alsnog
een bezoek aan het Josemite Nationaal Park gepland. De wekker
gaat om 05:30, zodat we omstreeks 07:30 aansluiten in een stukje file
in die richting. De file buigt af naar SF, we rijden vlot door (65 miles
per uur) en staan om 14:00 uur voor de ingang van het park. Direct gevraagd
naar de weersverwachting, waarop wordt aangegeven dat morgen en overmorgen
sneeuw wordt verwacht. Alleen de camping "Upper Pines"
in de vallei is open; de overige campings en wegen zijn afgesloten.
Een groot deel van de vallei is ingericht met accomodaties en flinke
campinggrounds. In deze winterperiode lijkt circa 15% bezet, maar is
daarmee redelijk bevolkt. Wij moeten er niet aan denken om hier hartje
zomer met volledige bezetting te verblijven. De beschikbare wandelpaden
en bezoeklokaties worden dan wel erg druk. 's middags worden we aangesproken
door mensen of wij de beer hebben zien rondlopen, die enkele minuten
geleden nog op de camping zou zijn gezien..."not yet!" Hier
en daar zijn de dikke poten van de beren zichtbaar in de sneeuw. Bij
het inchecken wordt nadrukkelijk gewezen op het feit dat je nooit eten
in de auto of tent moet bewaren. Foto's van beschadigde auto's (beren
hebben inmiddels geleerd hoe ze eenvoudig een portiertje ombuigen) sieren
de muren van de receptie. De RV met harde wand hebben geen restrictie.
|
|
06-11
  
|
In de
ochtend is er niets te zien van een naderende sneeuwbui, wel een stralend
blauwe lucht en heerlijke dennenboslucht. Dik aankleden en weer op de
fiets door de vallei. Mooie stukken, een vos en tamme hertjes gezien,
maar toch hebben we het gevoel dat te hoog wordt opgegeven van dit park.
We hadden meer verwacht, met de wetenschap dat in deze winterperiode veel
gebieden zijn afgesloten. In de middag rijden we in een uurtje naar het
zuidelijkste punt van het Josemite NP om Sequoia-bomen te zien.
Het laatste stukje weg is door de vorst afgesloten en dan bewijzen de
fietsen weer hun dienst om weliswaar flink te klimmen op de heenweg, maar
ook snel af te dalen op de terugweg. De Sequoia's zijn indrukwekkend om
te zien (verplichte kost voor de toerist) en met moeite in zijn geheel
vast te leggen met de camera. In de namiddag begint de lucht toch te betrekken en vertrekken we op tijd voor de naderende sneeuw door de laatste pass naar het lage land. Onze geplande route voor de volgende dagen loopt naar de kust bij Pismo Beach/ Santa Barbara, waarbij de camping van Madera een geschikte tussenstop lijkt. Bij aankomst op de camping Madera valt de schemer al weer in en wordt de barbeque snel ontstoken op het simpele terrein. Veel aftandse caravans waar complete gezinnen in blijken te leven, niet al te fris sanitairblok en een campingbeheerder met minder tanden in zijn mond, dan wielen onder zijn golfkarretje. |
|
07-11
|
Vandaag gaan we het strand bereiken en we verheugen ons op hogere temperaturen. Na drie uur lange saaie wegen tussen landbouwgronden met katoen tot aan de horizon bereiken we de ruige kustlijn. Het centrum van Pismo stelt niets voor, maar de rondom gelegen camping zijn overvol en onaantrekkelijk. Nog voor de middag rijden we de zuidelijker gelegen "Oceano state beach campground"op. In verband met het aanstaande weekend blijken alle hookup-plaatsen gereserveerd en worden we verwezen naar de achterliggende plaatsen zonder aansluitingen, dat schitterend is gelegen tegen de duinen. Het strand van Oceano blijkt het enige strand te zijn waar je na betaling met de auto mag rondrijden (en overnachten?). Vele 4x4 staan tot aan de kustlijn om te vissen of van de zon te genieten. Per fiets rijden we langs de kustlijn naar de pier van Pismo en bezoeken het beperkte centrum en spekken de economie in een nabijgelegen outlet-park van diverse merken. Het is al donker als we de winkels verlaten, blijken de fietsverlichting te zijn vergeten en halen halsbrekende toeren uit om via trottoirs en spoorlijn weer terug te komen bij onze camping. Die avond volgt zware regenval en zijn we blij dat we nu niet in het Josemite-park zitten, waar we waarschijnlijk zouden insneeuwen. |
|
08-11
 |
Het
strand lokt Gertine 's ochtends uit voor een looptraining, waarna we doorrijden
naar Santa Barabara om dit bekende TV-plaatsje per fiets te gaan verkennen.
Bij binnenkomst wachten de betaalde parkings op de toeristen. Aangezien
we met de fietsen aardig mobiel zijn, rijden we een stukje uit het centrum
en langs het strand om de RV zonder parkeermeter naast de weg te zetten.
Vele volleybal-velden op het strand zijn bezet door sportievelingen en
per fiets rijden we langs het fietspad naast het strand terug naar het
centrum. Het begint zowaar te spetteren van de regen, maar dan hebben
we de grote winkelstraat al bereikt. Santa Barabara ziet er aantrekkelijk
uit en zal in de zomer veel volk aantrekken. Koffieketen Starbucks zorgt
voor de lunch, waarna we doorrijden naar Malibu: woonplaats voor de exorbitant
rijken, die Beverly Hills zijn ontvlucht....... oa. Arnold Schwarzenegger,
Tom Cruise en Bruce Willis. Onderweg naar Malibu passeren we enkele "state
beaches", waar RV's met uitzicht op zee de nacht kunnen doorbrengen.
Nabij Malibu kunnen we de state camping niet vinden en rest ons Malibu
resort-camping met een simpele standlplaats voor $29. Achteraf gezien
hadden we eerder moeten stoppen bij de state beaches langs het strand.
Door het voorraam hebben we nu uitzicht op de kust. Malibu blijkt inderdaad
een hoge dichtheid te kennen van dure huizen met uitzicht op zee, de duurste
auto's en modern geklede rondborstige dames. Waar we in de eerste helft
van de vakantie gewend zijn geraakt aan het beeld van de unisex amerikaan
in korte broek, witte sportsokken opgetrokken tot onder de knie, oude
gympjes, melkwitte benen, smoezelig t-shirt of blouse, die vanwege verkeerde
kleurencombinatie zou worden verboden in elke openbare gelegenheden in
NL en bovenop een oud petje..... vallen de beter geklede mensen in deze
kuststreek in het oog. Blijft bij mij -als man- toch steeds de vraag opkomen
welke borsten van die vlotte meisjes om ons heen nu echt of plastic zijn? Ook de supermarkten zijn merkbaar duurder dan andere plaatsen. |
|
09-11
|
Ontwaken
met uitzicht op zee. In de reeks van jetset Santa Barabara en Malibu wordt
het vandaag tijd voor crème de la crèrme: Beverly Hills
en Hollywood. Al vroeg rijden we het centrum van Beverly Hills binnen
en parkeren de RV in een woonstraat achter de belangrijkste winkelstraat
Rodeo-drive. De winkels blijken vandaag op zondag dicht, maar heeft
als bijkomend voordeel dat de parkeerbeperkingen niet gelden. Per fiets
zijn we de winkeletalages van de bekendste couteliers, parfummerken, automerken
gepasseerd, waarna we naar de duurdere wijk van Bel-air te fietsen. De
heuvels met grotere, maar ook minder luxe woningen krioelen echter van
de doodlopende straatjes. Omheiningen van de grote woningen ontnemen elk
zicht. Waar ook de toegangshekken van de oprijlaan zijn geblindeerd weet
je dat een of ander bekend figuur moet wonen. Als even later een gele
bus met celebrity-tour met hongerige toeristen voor de deur stopt weet
je het zeker. Een plattegrond van de omgeving is een must als je dit deel
van LA wilt verkennen en als je echt wilt weten hoe het oude huis van
Madonna of Charly Chaplin eruit ziet kan je altijd nog in zo'n gele bus
gaan zitten. Nog voor de middag rijden we door naar Hollywood. In feite ook een groot stadsdeel met haar bijzonderheden om een keer te zien: de letters van HOLLYWOOD pronken op de berg, terwijl de - opvallend - vele zwervers wegkwijnen onder de bruggen. De winkelstraat van Melrose Avenue (alleen tussen Spaulding Avenue en Bonita Vista Avenue) bevat de meer progessieve kledingstylen, de Hollywood-boulevard bestaat uit cinema's, studio's, de boulevard met sterren en afdrukken op de vloer en een musea. Erg enthousiast zijn we hiervan niet geworden en zoeken aan het eind de middag een camping in de buurt van Universal Studio's op, dat voor morgen op het programma staat. Camping Birmingham Trailer Village - Van Nuys is te duur ($ 35) voor wat het biedt. We komen met onze buurman in gesprek (constructionwerker - in de vut en rijdt nu met grote RIG -huis op wielen- door de states). Hij vertelt dat sommige delen in LA al geheel spaanstalig zijn, een complete chinatown is ontstaan en de autochtonen in de minderheid raken. Buiten taalproblemen gaf dat volgens hem geen andere problemen. |
|
10-11
|
Na een
half uur in de ochtendspits komen we op het grote parkeerterrein van Universal
Studio's, dat geheel leeg is om 08:30. Parkeren voor de auto kost
$9, de RV $11 en als je zo dicht mogelijk tegen de poort van de ingang
wilt parkeren 4$ extra. En waar ik in het begin positief was gestemd over
zo weinig opkomst voor de opening van het park (wij dachten 09:00), vormden
zich om 09:30 flinke rijen voor de ingang, gingen de poorten om 09:45
open, maar werden we even verderop alsnog tot 10:00 uur opgehouden,voordat
we door konden stomen naar de 4D-film van Shrek, de attractie voor de
sterke maag "Back tot the Future", vaarattractie Jurasic-park,
studioeffecten met veel vuur van Backdraft, een show waar special-effects
worden toegelicht, fotosessie met oa Spiderman en the Hulk, de spectaculaire
show van Waterworld (waarin nog voordat de show begint, vele emmers water
de bezoekers van de voorste rijen compleet doordrenken), spookhuis van
film The Mummies, een studiotour met een treintje, optreden van de Blues
Brothers en 3D-film van gouverneur Schwarzenegger in Terminator 3. De
ouders verdringen soms hun eigen kinderen in enthousiasme. Elke attractie
kent zijn eigen verhaal en wordt op eigen wijze ingeleid. Door de begintijden
van de verschillende attracties in de gaten te houden en een beetje goed
te plannen kan je de dag leuk doorgekomen, maar heb je zeker een dag nodig
om alles te zien. Ook leuk zonder kinderen! Het wordt al donker als we
per RV in de file aansluiten op weg naar camping Anaheim, aan de
andere kant van LA. Telefonisch hebben we echter al gecontroleerd of er
plaats is en bij aankomst is plaats voldoende op de ruime omheinde camping,
met zwembad en nog warmer bubbelbad. De food4less-winkel blijkt naast de camping te staan om de nodige magnetron-maaltijden in te slaan en die avond bereiden we ons voor op het bezoek van Disney World. |
|
11-11
|
(Foto's
van Disneyworld volgen) Camping Anaheim ligt op fietsafstand (circa 10 km) van Disneyworld, nu de shuttlebus naar Disnyworld vanaf de camping niet meer rijdt. Aan te raden is om de drukke doorgaande wegen op het trottoir te rijden (wordt getolereerd en de meeste fietsers doen dat), want langs de weg wordt je uit je pedalen gereden door de stadsbussen. Disneyworld bestaat uit een Disneyboulevard van winkels en eettentjes, die na een rits kassa's uitmondt in een splising naar links en rechts. Links ga je naar Disneyland en rechts kan je naar Discoveryland (een nieuw park met meer spectaculaire attractisch). Wij kiezen voor Disneyland. Voor beide gelden aparte toegangskaartjes, die afzonderlijk al $47 kosten. Rond en door het terrein zweeft een magneettrein, die stopt in Disneyland en in de Disneyboulevard. Bij elk station wordt de trein leeggeveegd, waardoor een relax rondje niet mogelijk is.... maar wat was het druk: rijen voor de kassa en rijen voor de ingang van het park en de vrees werd werkelijkheid..... want heel Disneyland stroomde "vol" met bezoekers. Lange wachtrijen voor de attracties, mensen die voor je voeten lopen en al met al te massaal om nog langer te verblijven! We vluchten begin van de middag nog even naar de camping om diezelfde avond terug te komen voor de Disneyparade en het vuurwerk en naar wij hopen in een rustiger park. Als we echter om 17:00 weer de boulevard op lopen staan nog steeds mensen bij de kassa en is de rij voor de ingang van het park net zo lang als de ochtend en de middag! Met de zweeftrein zijn we vanuit de boulevard in Disneyland afgezet en het blijkt ook binnen nog een drukte van hollende en blerende koters en tegen je aan klotsende zwaargewichten. De parade van Disney hebben we nog meegepikt en zijn nog voor het vuurwerk (21:30uur) vertrokken en komen er de volgende dag achter dat het vandaag VETERANDAY is: geheel Amerika, Japan en Mexico is vrij en loopt dan rond in Disneyworld! |
|
12-11
|
Zittend in het bubbelbad bekomen we van de schrik van Disneyworld op veteranendag. Vandaag besteden we de dag aan shoppen in een outlet cenrtum en nemen 's ochtends nog wat zon tot ons, terwijl het 's middags hoost van de regen. |
|
13-11
|
De RV moet tussen 09:00 en 10:30 uur worden ingeleverd met volle tanks en schoon interieur. Door de zware regenval van gisteren is al het vuil en stof van drie weken van het exterieur gespoeld. De medewerker van Moturis neemt de RV weer in en brengt na het aanhoren van onze klachten over de RV (luie accu, verstopt doucheputje, stoelleuning defect, ontbreken van sneeuwkettingen) 300 mile ($ 96) in mindering op de rekening. Om 11:00 uur worden we door eenzelfde zwijgzame medewerker naar het vliegveld gebracht. Ons vliegtuig vertrekt om 19:00 naar Parijs en we doden de tijd door een boek te lezen. Het vertrek van het toestel verloopt chaotisch doordat een meneer niet van een verkeerde plaats wil verwisselen met de rechtmatige reiziger. Doordat we vroeg (3 uur voor vertrek) hebben ingechecked en gevraagd hebben naar een driezitter - zonder passagier op de middelste stoel - kunnen we om en om redelijk liggend over de stoelen slapen. |
|
14-11
|
Parijs was razendsnel bereikt en in 45 minuten moesten we overstappen naar de vlucht van Amsterdam. En ondanks de korte overstap haalden niet alleen wij maar ook onze bagage hetzelfde vliegtuig naar Amsterdam, dat vervolgens landde in een kaal deprimerend landschap van vallende bladeren, mist en motregen. |
